دوتا....دوجا- -بی بی زینب

   دوتا رخسار نیلی دیده زینب                  دوجا آثار سیلی دیده زینب

دو تا دست بریده کرده پیدا                     دو پیکان دیده بر چشمان سقا

دو گوش پاره دیدو گوشواره                 دو تادست جدا یک مشک پاره

به صحرا دیده زیر نور مهتاب               دو تابلبل که هر دو رفته در خواب

گل پرپر شده بوییده زینب                لب خاکستری بوسیده زینب

دو تا با زوی بسته دیده زینب            دو پهلوی شکسته دیده زینب

دو جا قران به روی سر گرفته                دو جا گلبوسه از اکبر گرفته

 

اگر دل دلیل است

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم

                                         ولى دل به پائیز نسپرده ایم

چو گلدان خالى لب پنجره

پر از خاطرات ترک خورده ایم                              

                       اگر داغ دل بود، ما دیده ایم

اگر خون دل بود، ما خورده ایم                     

                                           اگر دل دلیل است، آورده ایم

       اگر داغ شرط است، ما برده ایم       

                                         اگر دشنه دشمنان، گردنیم

اگر خنجر دوستان، گرده ایم                      

                   گواهى بخواهید، اینک گواه

همین زخم هایى که نشمرده ایم!                  

                                          دلى سر بلند و سرى سر به زیر

از این دست عمرى به سر برده ایم ...

گناه!!

 خود را اگرچه سخت نگه داری از گناه                      گاهی شرایطی است که ناچاری از گناه

هر لحظه ممکن است که با برق یک نگاه                         بر دوش تو نهاده شود باری از گناه

گفتم: گناه کردم اگر عاشقت شدم....                       گفتی تو هم چه ذهنیتی داری از گناه!

سخت است این که دل بکنم از تو، از خودم                     از این نفس کشیدن اجباری، از گناه

بالا گرفته ام سر خود را اگرچه عشق                            یک عمر ریخت بر سرم آواری از گناه

دارند پیله های دلم درد میکشند                                   باید دوباره زاده شوم - عاری از گناه 

مرحومه نجمه زارع!

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

فاظل نظری

دکلمه با صدای محمدحسین کاوری

امروز دکلمه ای رو واستون گذاشتم

شعر این دکلمه از آقای سیدمحمد بابامیری و صدای دکلمه از محمدحسین کاوری است.

برای دانلود این دکلمه با دو کیفیت مختلف روی لینکهای زیر کلیک کنید.

دانلود با کیفیت 128 و حجم 2.5 مگابایت

دانلود با کیفیت 320 و حجم 5.5 مگابایت

اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب

اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب

مهمان عزیز آمده در خانه‌ام امشب

صد شکر خدا را که نشسته‌ست به شادی

گنج غمت اندر دل ویرانه‌ام امشب

بگشا لب افسونگرت ای شوخ پری چهر

تا شیخ بداند ز چه افسانه‌ام امشب

ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد

ای بی‌خبر از گریه مستانه‌ام امشب

یک جرعهٔ تو مست کند هر دو جهان را

چیزی که لبت ریخت به پیمانه‌ام امشب

شاید که شکارم شود آن مرغ بهشتی

گاهی شکن دام و گهی دانه‌ام امشب

از من بگریزید که می‌خورده‌ام امشب

با من منشینید که دیوانه‌ام امشب

بی حاصلم از عمر گرانمایه فروغی

گر جان نرود در پی جانانه‌ام امشب

(فروغی بسطامی)

دیو و فرشته

بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد

دیو چو بیرون رود فرشته درآید

صحبت حکام ظلمت شب یلداست

نور ز خورشید جوی بو که برآید

بر در ارباب بی‌مروت دنیا

چند نشینی که خواجه کی به درآید

ترک گدایی مکن که گنج بیابی

از نظر ره روی که در گذر آید

صالح و طالح متاع خویش نمودند

تا که قبول افتد و که در نظر آید

بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر

باغ شود سبز و شاخ گل به بر آید

غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست

هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید

حافظ شیرازی

شعری شگفت انگیز

ااین شعر کاندیدای شعر برگزیده سال ۲۰۰۵ شده.

 توسط یک کودک آفریقایی نوشته شده که در همان سال

 در سازمان ملل خوانده شد و استدلال شگفت انگیزی داره

 

This poem was nominated poem of 2005. 

Written by an African kid, amazing thought :

 “When I born, I Black, When I grow up, I Black,

 When I go in Sun, I Black, When I scared,

 I Black, When I sick, I Black,

 And when I die, I still black…

 And you White fellow, When you born,

 you pink, When you grow up, you White,

 When you go in Sun, you Red,

 When you cold, you blue,

 When you scared, you yellow,

 When you sick, you Green,

 And when you die, you Gray…

 And you call me colore???

 

وقتی به دنیا میام، سیاهم، وقتی بزرگ میشم، سیاهم،

 وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم، وقتی می ترسم، سیاهم،

 وقتی مریض میشم، سیاهم، وقتی می میرم، هنوزم سیاهم… 

و تو، آدم سفید، وقتی به دنیا میای، صورتی ای،

 وقتی بزرگ میشی، سفیدی، وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی،

 وقتی سردت میشه، آبی ای، وقتی می ترسی، زردی،

 وقتی مریض میشی، سبزی، و وقتی می میری، خاکستری ای…

 و تو به من میگی رنگین پوست؟؟؟

شعر

 

تا به کی باید رفت؟

از دیاری به دیار دیگر

نتوانم نتوانم جستن

هر زمان عشقی و یاری دیگر

کاش ما آن دو پرستو بودیم

که همه عمر سفر میکردیم

از بهاری

به بهاری دیگر

.

.

.

فروغ فرخزاد

شعر

 

تا به کی باید رفت؟

از دیاری به دیار دیگر

نتوانم نتوانم جستن

هر زمان عشقی و یاری دیگر

کاش ما آن دو پرستو بودیم

که همه عمر سفر میکردیم

از بهاری

به بهاری دیگر

.

.

.

فروغ فرخزاد