گیاه شناسی(3)

آویشم،آویشن ( حاشا ) :

 دیسقوریدوس گوید : گیاهی است که بیشتر مردم آنرا می شناساند . درختچه ای است خاردار و کوچک .حجمش در اندازه ایست که می توان در پنبه پیچید و فتیلۀ چراغ ساخت . برگهای ریز و باریک دارد . و بر سر شاخک ها گلهای بنفش رنگ خودنمایی می نماید . آویشم اکثراً در سنگلاخها و بلندیها روید و هر آنچه در بلندیهاست گلش سفید مایل به سرخی است . چوبش باریک و به چوب گزنۀ دشتی شبیه است و گل آن مستدیر است .

مزاج : گرم و خشک تا به سوم می رسد . روفس گوید آویشم از پونه خشک تر است .

خاصیت : گدازنده و قطع کننده است و خون لخته شده را هم پارچه پارچه می نماید .و تا آن اندازه گرمی دارد که لرزش که لرزش زمستانی را از بین می برد .

         

گیاه شناسی

    مطالب زیراز کتاب قانون بوعلی سینا جلد2 گرفته شده است که در آن حکیم بوعلی سینا به بیان خواص مواد 

می پردازد.

 

انجیر ( تین )

انجیر خود بخود مزاجی دارد و برگ و شیرش نیروی یتوعی دارند . اگر برگ انجیر یافت نشود ، شاخه های  انجیر وحشی را بشکنند و بکوبند و بپزند و آبش را بگیرند و از آن افشره سازند چنانکه از سایر گیاهان افشره بدست می آورند ، افشرۀ انجیر که منعقد شود و چون عسل گردد همقوت عسل است.

گزینش :انجیر خوب دردرجه اول سفید و بعد سرخ و در درجه سوم سیاه است .
انجیر خوب رسیده بسیار خوب و کم زیان است .انجیر خشک کنش خوب دارد و لیکن خونی که از آن به وجود می آِید خوب نیست و به این علت است که تنها خوردنش شپش زیاد می کند . اما اگر با گردو و یا بادام بخورند کیموس خوب می دهد . و از همه سبک تر انجیر سفید است.
مزاج :انجیرتر کمی گرم و بسیار تر و آبکی است و کمتر فائده دارویی دارد.انجیر نارسیده زداینده و سردی بخش است . لیکن شیرش چنین نیست . انجیر خشک در اول گرم ودر آخر لطیف است .
خاصیت :انجیر خشک و به ویژه تند مزه آن بسیار زداینده ، رساننده و گدازنده است .انجیر پر گوشت بیشتر رساننده است و چسبندگی و تکه کنندگی و لطافت بخشی هم دارد .