اگر دل دلیل است

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم

                                         ولى دل به پائیز نسپرده ایم

چو گلدان خالى لب پنجره

پر از خاطرات ترک خورده ایم                              

                       اگر داغ دل بود، ما دیده ایم

اگر خون دل بود، ما خورده ایم                     

                                           اگر دل دلیل است، آورده ایم

       اگر داغ شرط است، ما برده ایم       

                                         اگر دشنه دشمنان، گردنیم

اگر خنجر دوستان، گرده ایم                      

                   گواهى بخواهید، اینک گواه

همین زخم هایى که نشمرده ایم!                  

                                          دلى سر بلند و سرى سر به زیر

از این دست عمرى به سر برده ایم ...

طعم سوهان وزعفران!!!!

به بهانه ی هفته کرامت!

با همین چشم های خود دیدم، زیر باران بی امان بانو!
درحرم قطره قطره  می افتاد  آسمان  روی  آسمان  بانو

صورتم قطره قطره حس کرده ست چادرت خیس می شوداما
به خدا گریه های من گاهی دست من نیست مهربان بانو

گم شده خاطرات کودکی ام گریه گریه در ازدحام حرم
 باز هم آمدم که گم بشوم من همان کودکم همان،بانو

باز هم مثل کودکی هر سو می دوم در رواق تو در تو
دفترم دشت و واژه ها آهو...گفتم آهو و ناگهان بانو...

شاعری در قطار قم - مشهد چای می خوردو زیر لب می گفت:
شک ندارم که زندگی یعنی، طعم سوهان و زعفران بانو

شعر از دست واژه ها خسته است بغض راه گلوم را بسته است
بغض یعنی که حرف هایم را از نگاهم خودت بخوان بانو

این غزل گریه ها که می بینی آنِ شعر است، شعر آیینی
زنده ام با همین جهان بینی، ای جهان من ای جهان بانو!

کوچه در کوچه قم دیار من است شهر ایل من و تبار من است
زادگاه من و مزار من است ،مرگ یک روز بی گمان ...

سید حمید رضا برقعی!

گناه!!

 خود را اگرچه سخت نگه داری از گناه                      گاهی شرایطی است که ناچاری از گناه

هر لحظه ممکن است که با برق یک نگاه                         بر دوش تو نهاده شود باری از گناه

گفتم: گناه کردم اگر عاشقت شدم....                       گفتی تو هم چه ذهنیتی داری از گناه!

سخت است این که دل بکنم از تو، از خودم                     از این نفس کشیدن اجباری، از گناه

بالا گرفته ام سر خود را اگرچه عشق                            یک عمر ریخت بر سرم آواری از گناه

دارند پیله های دلم درد میکشند                                   باید دوباره زاده شوم - عاری از گناه 

مرحومه نجمه زارع!

بی بهانه!!

       از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند                           تا کاج جشنهای زمستانی‌ات کنند

      پوشانده‌اند «صبح» تو را «ابرهای تار»                   تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند

      یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند                این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند

    ای گل گمان مکن به شب جشن می‌روی          شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند

    یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست          از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند

    آب طلب نکرده همیشه مراد نیست              گاهی بهانه‌ای است که قربانی‌ات کنند

فاضل عزیزمون!!!

آه آه آه!!!!!

به نسیمی همه راه به هم می ریزد                       کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم                با همین سنگ زدن ، ماه به هم می ریزد

عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است           گاه می ماند و نا گاه به هم می ریزد

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است           دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد

آه یک روز همین آه تو را می گیرد                       گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد

فاضل عزیزمون!!!

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

فاظل نظری

مست و هوشیار

محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت                   مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست

گفت: مستی، زان سبب افتان و خیزان میروی                                 گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست

گفت: میباید تو را تا خانهٔ قاضی برم                                         گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدار نیست

گفت: نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم                                      گفت: والی از کجا در خانهٔ خمار نیست

گفت: تا داروغه را گوئیم، در مسجد بخواب                                        گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست

گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان                                           گفت: کار شرع، کار درهم و دینار نیست

گفت: از بهر غرامت، جامه‌ات بیرون کنم                                  گفت: پوسیدست، جز نقشی ز پود و تار نیست

گفت: آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه                                 گفت: در سر عقل باید، بی کلاهی عار نیست

گفت: می بسیار خوردی، زان چنین بیخود شدی                           گفت: ای بیهوده‌گو، حرف کم و بسیار نیست

گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را                               گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست

 پروین اعتصامی

بابا طاهر

شب تار است و گرگان میزنند میش             دو زلفانت حمایل کن بوره پیش

از آن کنج لبت بوسی بموده                          بگو راه خدا دادم بدرویش

 

##############

به قبرستان گذر کردم کم وبیش                بدیدم قبر دولتمند و درویش

نه درویش بیکفن در خاک رفته                نه دولتمند برده یک کفن بیش

##############

 

گلی که خود بدادم پیچ و تابش                      باشک دیدگانم دادم آبش

درین گلشن خدایا کی روا بی                  گل از مو دیگری گیرد گلابش

 

##############

خدایا داد از این دل داد از این دل          نگشتم یک زمان من شاد از این دل

چو فردا داد خواهان داد خواهند                بر آرم من دو صد فریاد از این دل

#############

خدایا خسته و زارم ازین دل                        شو و روزان در آزارم ازین دل

مو از دل نالم و دل نالد از مو                      زمو بستان که بیزارم ازین دل

اینا هم برا حسین جون!!!!

با همدیگه اینارو میخوندیم و صفا میکردیم!

جاتون خالی.

 الان هم داره میاد اینجا....

یه وبلاگ داریم میسازیم

شصتا جلسه رسمی وغیر رسمی گرفتیم...

تازه در افق بلند مدت قراره بشه سایت!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

خدا بخیر کنه فک کنم باس با مجلس هماهنگ کنیم جلسات رو به اونجا انتقال بدیم!!!