برای دوست

کاش میـــــــشد خاطــرت

را از دلــــم بیرون کنم...

 

حیف صاحبــــخانه را

از خانه رانــدن مشکل است...

 

مکـتب و مـــدرسه و استاد

از مـــن بی خــــــبر...

 

درس و مشق من تویـــــی

غیـــــر " تــــو " خواندن مشکل است...

برای دوست

چای ات رو تلخ نخــــور!

یک بار صــــــدایم کن

تمـــــام قنــــدهای دلم را برایت آب میکنـــــم

برای دوست

باران بهانه‌ای بود...

که زیر چتر من، تا انتهای کوچه بیایی

کاش...

نه کوچه انتهایی داشت و نه باران بند می‌آمد

برای دوست

گاه این نازک دلم، یاد رویت می‌کند 

گاه با دیدار گل، یاد بویت می‌کند 

گاه با دلواپسی، در کنار پنجره 

از هزاران قاصدک پرس و جویت می‌کند

برای دوست

حرفهای ما هنوز ناتمام...

تا نگاه می کنی

وقت رفتن است

بازهم همان حکایت همیشگی !

پیش از آنکه با خبر شوی

لحظه ی عظیمت تو ناگزیر می شود

ای دریغ و حسرت همیشگی ...

ناگهان

چقدر زود

دیر می شود!

برای دوست

ای عشق مدد کن که به سامان برسیم
چون مزرعۀ تشنه به باران برسیم
یا من برسم به یار یا یار به من
یا هردو بمیریم و به پایان برسیم

برای دوست

 عمقِ چشمهایت، قصه هزارویک شبِ یلداست ، تمام نمیشودهرچه میخوانم . . .