آخر این دردِ تغافل که به پیمانهٔ ماست آتشی از پیِ دردادنِ میخانهٔ ماست این صدایی که ز بشکستنِ دل میشنوی در حقیقت اثرِ نالهٔ زولانهٔ ماست تا چو مجنون پیِ لیلایِ ترقّی برسیم ذوقِ صحرایِ طلب در دلِ دیوانهٔ ماست غمِ گیسویِ پریشانِ ترقّیِّ وطن بس که گلچین ز چمن،صبح و مسا گل شکند بلبلان! باغ و چمن جمله عزاخانهٔ ماست
یکی از دوست وبم بعد از دو ماه دوباره به اینترنت اومد و من از کی داشتم تو وبلاگ ها نظر میدادم و دنبالش میکشتم تا اینکه فامیلشون رو پیدا کردم و اونم اومد نت
پاسخ:
چشمتون روشن. ایشالا دوستیتون تا آخر عمر ادامه داشته باشه...
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.