شعر-سهراب
سه شنبه, ۱۵ مرداد ۱۳۹۲، ۰۲:۲۶ ب.ظ
نه تو
میمانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی …
و نه هیچ یک از مردم این آبادی …
به حباب
نگران لب یک رود قسم ،
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد …
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند …
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد …
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند …
لحظه ها
عریانند ،
به تن لحظه ی خود ،
جامه ی اندوه مپوشان … هرگـز …
به تن لحظه ی خود ،
جامه ی اندوه مپوشان … هرگـز …
- ۹۲/۰۵/۱۵