سیب

تو به من خندیدی و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلوده به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز

سال هاست که در گوش من آرام

خش خش گام تو تکرارکنان می دهد آزارم

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم

که چرا؟!

خانه ی کوچک ما سیب نداشت...