دوره گرد

یاد دارم در غروبی سرد سرد

 می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد 

داد میزد کهنه قالی می خرم

 دست دوم جنس عالی می خرم

 کاسه و ظروف سفالی می خرم

 گر نداری کوزه خالی می خرم

 اشک در چشمان بابا حلقه بست

 عاقبت آهی کشید بغضش شکست

 اول ماهست و نان در سفره نیست

 ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟

بوی نان تازه هوشش برده بود

اتفاقا مادرم هم روزه بود

خواهرم بی روسری بیرون دوید

 گفت : آقا سفره خالی میخرید؟