ای آبروی آسمان ها و زمین

ای قرار لحظه هایم ! ای امام رئوف،ای محبوب دلها ...

این بار از خستگی قد خم کرده ام وشانه هایم دیگرتاب این سنگینی گناه را ندارد .

ای بخشنده ! بال پروازی به من عطاکن! اجازه بده دوباره دلم آبی شدن را تجربه کند.

ای عشق! دیریست عاشق شدن را از یاد برده ام ...بگذار تا دوباره مشهدت بهار

این دل خزانم باشد.

بگذار تا دوباره از شفاعت سقاخانه ات،پیاله ای بنوشم.

امام خوبم ...

اجازه بده تا درکنار ضریحت زنگارهای گناه را ازآینه دل بزدایم ، نگاه پرمهرت را بر تاروپود وجودم احساس کنم.

مولا ...

امانی بده ...

ای آبروی آسمان ها وزمین ! ای بالا نشین، که دریچه های آسمان به سمت رواق های بارگاهت باز می شود،

رضا گویان به درگاهت آمده ام ؛

مرا در رودخانه ای که از پشت پنجره فولاد تو تا آن سوی آسمان جاری است،

زلال کن!!!