۰۲
شهریور
۹۲

- ۲ نظر
- ۰۲ شهریور ۹۲ ، ۱۴:۲۲
شهدا؛
دعا داشتند، ادعا نداشتند؛
نیایش داشتند، نمایش نداشتند؛
حیا داشتند، ریا نداشتند؛
بر آنچه گذشت؛
آنچه شکست؛
آنچه نشد،
آنچه ریخت...
حسرت نخور،
زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمی شد...
چه انتظار عجیبی! تو بین منتظران هم، عزیز من، چه غریبی!عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه بی خیال نشستیمنه کوششی نه وفاییفقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی ...!
سرا در چنگال دژخیمان خود سرود آزادیند و احرار جهان آنان را زمزمه
مىکنند(امام خمینی ره)