خاطره ای از شهید دکتر سید محمد شکری
خیره شده بود به آسمون.حسابی رفته بود توی لاک خودش.بهش گفتم: « چی شده محمد؟
»انگار که بغض کرده باشه ، گفت:« بالاخره نفهمیدم ارباً اربا یعنی چی؟ میگن آدم مثل
گوشت کوبیده میشه...یا باید بعد از عملیات کربلای 5 برم کتاب بخونم یا همین جا توی
خط مقدم بهش برسم »... توی بهشت زهرا که می خواستند دفنش کنن ، دیدمش جواب سوالش
رو گرفته بودبا گلوله توپی که خورده بود به سنگرش ، ارباً اربا شده بود. مثل علی اکبر امام حسین علیه السلام.. راوی: همرزم شهید
کربلا عصاره بهشت است و عاشورا آبروی عشق.
اگر کربلا نبود هیچ گلی از زمین نمی رویید و مشام هیچ انسان آزاده ای حقیقت را استشمام نمی کرد.
اگر کربلا نبود عاشورا نبود و اگر عاشورا نبود امروز عشق بر سر هر کوی و برزنی بیگاری نمی کرد.
حسین آمد و عشق را آبرو بخشید و عباس با دستان بریده و لبان خشکیده با مشکی زخمی عشق را سیراب کرد تا حرف و حدیثی باقی نماند؛ زینب عشق را تداوم بخشید و آن را در گستره زمین و آسمان منتشر کرد تا از آن پس تمام عاشقان وامدار حماسه عاشورا باشند.
کربلا قبله الهام عاشقان شد و عاشورا میعادگاهی برای آنان که می خواهند نماز عشق را در محرابی به بلندای تاریخ بپا دارند.
از آن روز زندگی معنا یافت که حسین (علیه السلام) بر کتیبه دل ها نقش بست و عاشورا - این راز نهفته - مضمون تمام ناگفته ها شد.
دوتا رخسار نیلی دیده زینب دوجا آثار سیلی دیده زینب
دو تا دست بریده کرده پیدا دو پیکان دیده بر چشمان سقا
دو گوش پاره دیدو گوشواره دو تادست جدا یک مشک پاره
به صحرا دیده زیر نور مهتاب دو تابلبل که هر دو رفته در خواب
گل پرپر شده بوییده زینب لب خاکستری بوسیده زینب
دو تا با زوی بسته دیده زینب دو پهلوی شکسته دیده زینب
دو جا قران به روی سر گرفته دو جا گلبوسه از اکبر گرفته
هر چه ترسیدم از آن، آن به سرم می آید
مشک سوراخ شد و کیست برم می آید؟
چشم پرخون شده را طاقت دیدن نبود
خون به همراهی اشک از بصرم می آید
علقمه پر شده از شیون یک بانویی
کیست او ذکر لبش " وا پسرم " می آید ؟
سخت باشد بدهم صورت او را تشخیص
چون کبودی رخش در نظرم می آید
فاطمه آمد و دستی که ندارم خیزم
اشک خجلت فقط از چشم ترم می آید
هر چه ترسیدم از آن آن به سرم می آید
ناله ی العطش اهل حرم می آید ..!!
شاعر:وحید مصلحی
بیت(ع) ضمن بیان فضیلت های
علمدار کربلا، به مرثیه سرایی و عزاداری برای او می پردازند. بیان
جانفشانی ها و مصیبت های حضرت ابوالفضل(ع) در روز تاسوعای حسینی، باعث
شده تا برخی چنین تصور کنند که آن حضرت در روز تاسوعا به شهادت رسیده
و به همین علت در این روز عزای سقای دشت کربلا را برپا می کنند در
حالیکه نه تنها حضرت ابوالفضل(ع) بلکه همه یاران امام حسین(ع) در روز
عاشورا جان خود را برای یاری دین خدا و امام خود فدا کردند. تاسوعا
روزی است که حسین(ع) و یارانش در کربلا توسط لشکر ابن زیاد و عمر بن
سعد محاصره شدند. یکی از حوادثی که در این روز اتفاق افتاد، امان نامه
ای بود که شمر برای حضرت ابوالفضل(ع) و برادرانش آورد ولی از آنجا که
معرفت و جوانمردی حضرت ابوالفضل(ع) برای یاری امام حسین(ع) و اهل بیت
امام حرف اول را می زد، آن امان نامه ی ننگین به تمسخر گرفته شد. که حضرت اباعبدالله(ع)
برای یاران خود خطابه ای خواندند و بیعت خود را از آنان برداشتند و
سفارش کردند تا از تاریکی شب استفاده کرده و صحنه کربلا را ترک کنند
تا جان خود را نجات دهند و بدینصوررت فرصتی فراهم آوردند تا هر کس
می‌خواهد از ایشان جدا شود و به نقطه‌ای امن برود که البته عده‌ای هم
چنین کردند ولی آنها که ماندند اعلام وفاداری و حمایت خود را تا پای
جان اعلام کردند و برای همیشه ی تاریخ ماندگار شدند.
روز تاسوعا (نهم محرم) در فرهنگ شیعه از دیرباز به عنوان روزی
شناخته شده که عزاداران و عاشقان اهل
در چنین روزی بود که به دستور عبیدالله بن زیاد، لشکر مجهزی از
کوفه وارد کربلا شد و در عصر روز تاسوعا بود
بسم الله ...
سبک زندگی با علائم اختصاری 
۱)
اللهم اهدنا الصراط المستقیم
۲)
نا امیدی ممنوعه.....
ادامه دارد....
" قشنگیه لیــاقــــت به اینه که ''
همه نمیتونن داشته باشن!!!
