بیت(ع) ضمن بیان فضیلت های
علمدار کربلا، به مرثیه سرایی و عزاداری برای او می پردازند. بیان
جانفشانی ها و مصیبت های حضرت ابوالفضل(ع) در روز تاسوعای حسینی، باعث
شده تا برخی چنین تصور کنند که آن حضرت در روز تاسوعا به شهادت رسیده
و به همین علت در این روز عزای سقای دشت کربلا را برپا می کنند در
حالیکه نه تنها حضرت ابوالفضل(ع) بلکه همه یاران امام حسین(ع) در روز
عاشورا جان خود را برای یاری دین خدا و امام خود فدا کردند. تاسوعا
روزی است که حسین(ع) و یارانش در کربلا توسط لشکر ابن زیاد و عمر بن
سعد محاصره شدند. یکی از حوادثی که در این روز اتفاق افتاد، امان نامه
ای بود که شمر برای حضرت ابوالفضل(ع) و برادرانش آورد ولی از آنجا که
معرفت و جوانمردی حضرت ابوالفضل(ع) برای یاری امام حسین(ع) و اهل بیت
امام حرف اول را می زد، آن امان نامه ی ننگین به تمسخر گرفته شد. که حضرت اباعبدالله(ع)
برای یاران خود خطابه ای خواندند و بیعت خود را از آنان برداشتند و
سفارش کردند تا از تاریکی شب استفاده کرده و صحنه کربلا را ترک کنند
تا جان خود را نجات دهند و بدینصوررت فرصتی فراهم آوردند تا هر کس
میخواهد از ایشان جدا شود و به نقطهای امن برود که البته عدهای هم
چنین کردند ولی آنها که ماندند اعلام وفاداری و حمایت خود را تا پای
جان اعلام کردند و برای همیشه ی تاریخ ماندگار شدند.
روز تاسوعا (نهم محرم) در فرهنگ شیعه از دیرباز به عنوان روزی
شناخته شده که عزاداران و عاشقان اهل
در چنین روزی بود که به دستور عبیدالله بن زیاد، لشکر مجهزی از
کوفه وارد کربلا شد و در عصر روز تاسوعا بود
- ۰ نظر
- ۲۱ آبان ۹۲ ، ۱۹:۵۱