ندانسته

 

گـاهــﮯ نـدانـسـتـﮧ از یــک نـفـر بـتـﮯ درســت مــیـکـنـﮯ

آنــقـدر بـزرگ کـﮧ از دســت ابـراهـیـم نـیـز کــارـﮯ بـر نـمـﮯ آیـد

 

توجه توجه

تمـام عروسکــ هـای دنیـا یتیـم می ماندند



اگــر خـدا دختـر را نمی آفرید !

 

طنز پذیرایی و خداحافظی از میهمان

در این مطلب، جزئیات ﻣﺮﺍﺣﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻲ و خداحافظی ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ به طور کامل شرح داده می شود:

 

ﻣﺮﺍﺣﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ:

1- ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ
2- ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﺑﻞ
3- ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﻳﺎ ﻏﺬﺍﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﻭ ﻃﻲ ﻳﮏ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺁﮐﺮﻭﺑﺎﺗﻴﮏ ﺑﻪ ﻟﺒﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﮑﻨﻦ ﻭ ﻣﻴﮕﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﻫﻨﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﺭﻱ
4- "ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺣﺲ ﺗﺮﺣﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ، ﻣﻴﮕﻦ "یعنی ﺗﻮ ﻓﮏ ﻣﻴﮑﻨﻲ ﻣﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻱ ؟
5- ﺗﻴﺮ ﺧﻼﺹ: ﺑﺨﻮﺭ ﺣﻴﻔﻪ ، ﺍﮔﻪ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭﻳﻢ ﺩﻭﺭ ﺑﻨﺪﺍﺯﻳﻢ !

مراحل خداحافظی از مهمان:

1- علامت دادن خانم مهمان به همسرش با سر و چشم
2- برخواستن آقای مهمان و صداکردن همسرش و گفتن خوب دیگه ما رفع زحمت کنیم؛ اصرار مجدد برای حفظ مهمان توسط صاحبخونه
3- ادامه صحبتها تا دم در؛ گفتن خداحافظی چند بار
4- بوق زدن و دست تکون دادن
5- مشاهده رفتن مهمان تا هنگام خروج از کوچه

حرف های قلبمان

کاش وقتی زندگی فرصت دهد             گاهی از پروانه ها یادی کنیم

کاش بخشی از زمان خویش را             وقف قسمت کردن شادی کنیم

کاش وقتی آسمان بارانی است            از زلال چشم هایش تر شویم

وقت پاییز از هجوم دست باد                 کاش مثل پونه ها پرپر شویم

کاش دلتنگ شقایق ها شویم               به نگاه سرخشان عادت کنیم

کاش شب وقتی که تنها می شویم       با خدای یاس ها خلوت کنیم

کاش گاهی در مسیر زندگی                باری از دوش نگاهی کم کنیم

فاصله های میان خویش را                   با خطوط دوستی مبهم کنیم

کاش مثل آب،مثل چشمه سار             گونه نیلوفری را ترکنیم

ما همه روزی از اینجا می رویم              کاش این پرواز را باور کنیم

کاش با حرفی که چندان سبز نیست     قلب های نقره ای را نشکنیم

کاش هر شب با دو جرعه نور ماه          چشم های خفته را رنگی زنیم

کاش بین ساکنان شهر عشق             رد پای خویش را پیدا کنیم

کاش با الهام از وجدان خویش              یک گره از کار دل ها وا کنیم 

کاش رسم دوستی را ساده تر             مهربان تر ،آسمانی تر کنیم

کاش در نقاش دیدارمان                       شوق ها را ارغوانی تر کنیم

کاش اشکی قلب مان را بشکند          با نگاه خسته ای ویران شویم

کاش وقتی شاپرک ها تشنه اند          ما به جای ابر ها گریان شویم

کاش وقتی آرزویی می کنیم              از دل شفاف مان هم رد شود

مرغ آرمین هم از آنجا بگذرد               حرف های قلبمان را بشنود

تو ی نجف یه خونه بود

 

توی نجف یه خونه بود که دیواراش کاهگلی بود
اسم صاحاب اون خونه مولای مردا علی بود

نصف شبا بلند می شد یه کیسه داشت که بر می داشت
خرما و نون و خوردنی هر چی که داشت تو اون می ذاشت

راهی ی کوچه ها می شد تا یتیمارو سیر کنه
تا سفره ی خالیشونو پُر از نون و پنیر کنه

شب تا سحر پرسه می زد پس کوچه های کوفه رو
تا پُرِ بارون بکنه باغای بی شکوفه رو

عبادت علی مگه می تونه غیر از این باشه
باید مثِ علی باشه هر کی که اهل دین باشه

بعدِ علی کی می تونه محرم رازِ من باشه
دردِ دلم رو گوش کنه تا چاره سازِ من باشه

فردا اگه مهدی بیاد دردا رو درمون می کنه
آسمون شهرمونو ستاره بارون می کنه

چشاتو وا کن آقا جون بالای خستمو ببین
منو نگا کن آقا جون دل شکستمو ببین

شعراز: مرحوم محمد رضا آقاسی

دکلمه با صدای محمدحسین کاوری

امروز دکلمه ای رو واستون گذاشتم

شعر این دکلمه از آقای سیدمحمد بابامیری و صدای دکلمه از محمدحسین کاوری است.

برای دانلود این دکلمه با دو کیفیت مختلف روی لینکهای زیر کلیک کنید.

دانلود با کیفیت 128 و حجم 2.5 مگابایت

دانلود با کیفیت 320 و حجم 5.5 مگابایت

تسلیت به مناسبت شهادت

سلام

راستش قاصدک عزیز ایام شهادت حضرت علی (علیه السلام) رو به همتون تسلیت گفته. منم به نوبه خودم این ایام رو به همتون تسلیت میگم.

تابستان و حجاب کامل

خــدآی من؛

ما برآی تــو تیپ زده ایمـ ، مگـــر غیر از اینســت؟

بگــذآر نپسنــدنمـآن ، مـــارآ چــه به نگـــاهِ غیــر؟

همین که بنده یِ خــوشتیــپِ تــوئیــمـ مــآ را بس اســت...

لیله القدر

شب نوزدهم

امشب علی می بیند اشک دخترش را
در کوفه می گوید اذان آخرش را

مرغابیان خانه دامن را نگیرید
خالی کنید ای عرشیان دور و برش را

روی لبش انّا الیه راجعون است
بر آسمان ها دوخته چشم ترش را

با رفتن بابا خدا می داند و بس
در خانه بی تابی قلب دخترش را

ای ابن ملجم زودتر از جای برخیز
او قصد دارد که ببیند همسرش را

دلتنگ مانده تا ببیند بار دیگر
رنگ کبود صورت نیلوفرش را

حالا علی را سوی خانه می برندش
جبریل می گیرد کمی زیر پرش را