عشق و خدا

⋆⋆⋆
عشـقــ ، هرگز طلب نمے ڪند!
هموارہ مے بخشد...
عشـقــ ، همیشہ صبر می ڪند!
هیچگاه نمے رنجد...
و... هرگز انتقام نمے گیرد!

جایے ڪہ عشق واقعی هست، خدا هم هست...

بهترین درس

بهترین درسها را در زمان سختی آموختم…….
و دانستم صبور بودن یک ایمان است…….
و خویشتن داری یک نوع عبادت…….
فهمیدم ناکامی به معنی تأخیر است نه شکست…….
و خندیدن یک نیایش است……….
زندگیتان در سختی و راحتی سرشار از امید………..

«نشانی»

 

نه در «گوگل» نشانی از تو می توان یافت

نه در «فیس بوک»،

برای سر زدن به تو «فیلتر شکن» لازم نیست،

همه دلهایی که بدون «پسورد» بالا می آیند

نشانی از «تو» دارند.

گل نرگس

برای ماهی ها « کامنت »می گذارم

برای پرنده ها « اف لاین »

می خواهم عطر نامت را

برای همه « چت روم »ها بفرستم

می خواهم

« بک گراند » همه دلها تو باشی

گل نرگس من!

می آید...

شنبه ها گل می فروشم.

یک شنبه ، کفش هایم را واکس می زنم

و به زلزله ای که در راه است فکر می کنم.

دوشنبه ها را سکوت می کنم.

سه شنبه، ایمیل هایم را چک می کنم

و برای مرگ

لبخند می فرستم.

چهار شنبه ،

با دخترم به ملاقات خدا می روم.

پنج شنبه، شعر هایم را حراج می کنم.

جمعه ها ... اما،

فقط منتظر می مانم

می دانم که می آید.

 

«عبدالرحیم سعیدی راد »

سوال

سائل از گوشه‌ی مسجد برخاست ، پرسید:

یا علی ، به من بگو واجب کدام است ؟ واجب تر کدام است ؟

نزدیک کدام است ؟ نزدیک تر کدام است ؟

عجیب کدام است ؟ عجیب تر کدام است ؟

مشکل کدام است ؟ مشکل تر کدام است ؟

امیرالمومنین (ع) در پاسخ فرمود:

واجب ، ترک گناه است و واجب‌ تر از آن توبه‌ی از گناه است.

نزدیک ، قیامت است و نزدیک تر از آن مرگ است.

عجیب ، بی‌وفایی دنیاست و عجیب تر از آن دل بستن به این دنیای بی‌وفاست.

مشکل ، سرازیر قبر شدن است و مشکل تر از آن با دست خالی سرازیر قبر شدن است.

کریم چه کسی ست؟

کریم خان زند و مرد درویش

درویشی تهی‌‌دست از کنار باغ کریم خان زند عبور می‌کرد. چشمش به شاه افتاد و با دست اشاره‌ای به او کرد. کریم خان دستور داد درویش را به داخل باغ آوردند.
کریم خان گفت: این اشاره‌های تو برای چه بود؟
درویش گفت: نام من کریم است و نام تو هم کریم و خدا هم کریم.
آن کریم به تو چقدر داده است و به من چی داده؟

کریم خان در حال کشیدن قلیان بود؛ گفت چه می‌خواهی؟
درویش گفت: همین قلیان، مرا بس است.
چند روز بعد درویش قلیان را به بازار برد و قلیان بفروخت.
خریدار قلیان کسی نبود جز کسی که می‌خواست نزد کریم خان رفته و تحفه برای خان ببرد.
پس جیب درویش پر از سکه کرد و قلیان نزد کریم خان برد.
روزگاری سپری شد. درویش جهت تشکر نزد خان رفت.
ناگه چشمش به قلیان افتاد و با دست اشاره‌ای به کریم خان زند کرد و گفت: نه من کریمم نه تو؛ کریم فقط خداست، که جیب مرا پر از پول کرد و قلیان تو هم سر جایش هست.

نگاه

این همه گفتند: خواهــرم، "حجــــابت"

یکبار هم بگوییم: بـــــــرادرم، "نگاهـــــــت"

دین فروشی

روزگارى شهر ما ویران نبود!

دین فروشى اینقدر ارزان نبود!

صحبت ازموسیقى و عرفان نبود!

هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود!

دختران را بی حجابى ننگ بود!

رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود!

مرجعیت مظهر تکریم بود!

حکم او را عالمى تسلیم بود....

اینک اما...

پشت پا بر دین زدن آزادگى است !

حرف حق گفتن عقب افتادگى است!

آخر اى پرده نشین فاطمه(س)!!

کى رسى برداد دین فاطمه(س)؟!

بدون شرح

فقط خدا

دل را

فقط باید به خدا گره زد

انگار از

« یا رفیق من لا رفیق له »

اش پیداست

جز او رفیق و مونسی نیست

ای غایب از این محضر

مولانا

ای غایب از این محضر ...... از مات سلام الله
وی از همه حاضرتر ...... از مات سلام الله

ای نور پسندیده ...... وی سرمه هر دیده
احسنت زهی منظر ...... از مات سلام الله

ای صورت روحانی ...... وی رحمت ربانی
بر مومن و بر کافر ...... از مات سلام الله

چون ماه تمام آیی ...... و آنگاه ز بام آیی
ای ماه تو را چاکر ...... از مات سلام الله

ای غایب بر حاضر ...... بر حال همه ناظر
وی بهر همه گوهر ...... از مات سلام الله

ای شاهد بی نقصان ...... وی روح ز تو رقصان
وی مستی تو در صدر ...... از مات سلام الله

وی جوشش می از تو ...... وی شکر نی از تو
و از هر دو تویی خوش تر ...... از مات سلام الله